Een berg empathie

Error message

Deprecated function: Array and string offset access syntax with curly braces is deprecated in include_once() (line 20 of /home/mediawijs/domains/communicatiewijs.nl/private_html/includes/file.phar.inc).

Een 300 meter steile wand. Het leek mij een geweldig idee die te beklimmen. En daarna, via een geasfalteerd weggetje door de bananenplantages, nog eens 300 meter omhoog naar een restaurant met uitkijkpunt over de zee. 

Hoe frustrerend dan ook om na wat keiige steile bochten in de brandende zon buitenadem te zijn. En het helemaal gehad te hebben. Die rothitte, dat buikvet dat bij iedere bergtrede in de weg zit, de dorst en die kortademigheid. En m'n man die op z'n smartwatch kijkt en zegt: "ooh het duurt niet lang meer en we hebben al 300 kcal verbrand". "Ik haat klimmen", begin ik nu. "Volgens mij is het nog hartstikke ver." En zo zit ik even helemaal in mijn drama en haalt m'n man alles uit de kast om me gerust te stellen, adviezen te geven ("neem kleine stapjes, in een constant tempo") en voor me te zorgen ("neem wat water en hier heb je de zonnebrand"). Ondanks al die aandacht blijft de chagrijn. Totdat me ineens 'n verzoek te binnen schiet: "geef me svp wat empathie".

"Ooh heb je het helemaal gehad? Ben je moe, heb je het warm?", antwoordt hij. "Ja, vreselijk warm en ik ben kapot en ik haat het om me zo benauwd te voelen en zo'n slechte conditie te hebben."  Half lachend houden we deze dialoog. Maar: het werkt wel. Door even geheel in mijn zelfgecreëerde verhaal gezien te worden, lost het op. En vervolg ik monter het rotspad, nu met kleine stapjes. 

Gedurende onze wandelingen deze week gebeurt het vaker dat ik er weer even helemaal inzit en dat empathie de oplossing blijkt. Gewoon erkenning voor je gemoedstoestand, waardoor deze als een blad van een boom omslaat.
NB: Had nog wel een gesprek met m'n man over waarom empathie geven soms zo lastig kan zijn. Vaak is het de angst dat dit wel eens consequenties kan hebben. 'Als ik de ander ga bevestigen hoe vermoeiend en zwaar het is, stoppen we vast.' Voor mij was niets minder waar. Even communizeuren, 'n porti empathie en ik was weer helemaal klaar voor de beproeving.  


Herkenbaar, of juist niet? Ik ontvang graag je reactie.